Każdy chciałby mieć dobrego przyjaciela – wszak to prawdziwy skarb. Na dzisiejszych zajęciach zastanawialiśmy się, co oznacza być dobrym przyjacielem. Wypisywaliśmy jego cechy na dużej odrysowanej postaci. Tworzyliśmy również zespołowo pomnik przyjaźni.

Dorota Żebrowska

We wtorek czarowaliśmy słowem i wyobraźnią. Czytaliśmy na różne sposoby wiersz „Bardzo wesołe miasteczko”, układaliśmy rymowanki. Trenowaliśmy spostrzegawczość wypełniając teścik związany z wierszem. Na koniec tworzyliśmy z kilku różnych przedmiotów nową zabawkę do zaczarowanego miasteczka.

Dorota Żebrowska

Każdy z nas przeżywa różne uczucia. Są one reakcjami naszego organizmu, naszej psychiki na otaczający nas świat. Jedne z nich są przyjemne, inne smutne lub nawet bolesne. Są takie, na które czekamy i takie, których chętnie unikalibyśmy. Wszystkie jednak są nam potrzebne.

Nie ma uczuć dobrych i złych. Powinniśmy wiedzieć, że dobry bądź zły może być jedynie sposób ich wyrażania, sposób radzenia sobie z nimi.

O różnych emocjach mówiliśmy podczas poniedziałkowych zajęć. Trenowaliśmy różne dobre sposoby ich wyrażania. Mamy nadzieję, że te umiejętności będziemy wykorzystywać na co dzień.

Dorota Żebrowska

O tym, że w Wojciechowicach znajdują się charakterystyczne budynki z czerwonej cegły wiedzą chyba wszyscy. Jednak nie wszyscy wiedzieli, co się w nich znajdowało. Mieliśmy okazję się o tym przekonać. Podzieleni na 3 grupy dostaliśmy listę zadań: zlokalizować budynek ze zdjęcia, zaznaczyć obiekty na mapie, szybkim marszem pokonać wyznaczony teren, zastanowić się jak zmierzyć czas bez zegarka, dowiedzieć się co mieściło się w budynkach z czerwonej cegły i zebrać się w miejscu gdzie na mapie zaznaczony był skarb.

Nie wszystkie zadania udało nam się wykonać. Na przykład nie dowiedzieliśmy się co było w tych budynkach z czerwonej cegły, ale z łatwością znaleźliśmy zaznaczony skarb.

Pani Iwona z wykrywaczem metalu pomogła nam go zlokalizować i wykopać. Znaleźliśmy oryginalne carskie guziki (dokładnie takie jakie mieli przyszyte do mundurów żołnierze, którzy mieszkali kiedyś w Ostrołęce - właśnie w tych budynkach z czerwonej cegły). Wykopaliśmy też oryginalną carską klamrę, guziki ułanów, którzy również tutaj stacjonowali. Z reprodukcji starych fotografii mogliśmy się przekonać, że na naszym boisku szkolnym ćwiczyli kiedyś żołnierze rosyjscy, polscy i niemieccy. Najbardziej jednak ucieszyło nas znalezienie pudełka cukierków.

Podczas tych „wykopów” padło pytanie: „Czy to żołnierze zakopali te skarby?” Odpowiedź była oczywiście przecząca. Niestety to pani ukryła w ziemi maleńkie okruchy historii, ale nie zmienia to faktu, że miejsce, na którym zbudowano naszą szkołę pamięta niejedną ciekawą historię.

I.P.R.